واکنشهای اولیه پرستاران تازه کار در مواجهه با مرگ بیماران

مقدمه: مرگ بیماران ماهیتی گریزناپذیر در حرفه پرستاری محسوب می‌شود و در این میان، پرستاران در سال‌های اول ورود به این حرفه از آسیب‌پذیری بیشتری در مقابل مرگ بیماران برخوردار هستند. بنابراین، شناخت واکنش‌های پرستاران پس از مرگ بیمار، می‌تواند منجر به درک بیشتر این پدیده و دستیابی به راه‌های کاهش آسیب‌های ناشی از آن در پرستاران جوان گردد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تبیین، توصیف و توضیح واکنش‌های اولیه پرستاران تازه کار هنگام مواجهه با مرگ بیماران بود. روش‌: این مطالعه بر روی 12 پرستار که به صورت هدفمند از بیمارستان‌های شهر بیرجند انتخاب شده بودند، انجام شد. جهت تحلیل داده‌ها از شیوه تحلیل محتوای کیفی به روش Graneheim و Lundman استفاده گردید. یافته‌ها: چهار مضمون استخراج شده از پژوهش عبارت از «آشفتگی احساس، احساس غمگینی ناشی از حس نوع‌دوستی، احساس استیصال و احساس تقصیر و کوتاهی» بود. در مضمون آشفتگی احساس زیرمضامین «گیجی و سردرگمی، ترس، استرس، احساس سرخوردگی، شرم و نگرانی»، در مضمون احساس غمگینی ناشی از حس نوع‌دوستی زیرمضامین «گریه، ناراحتی و غم و اندوه»، در مضمون احساس استیصال زیرمضامین «احساس خستگی، احساس تهی شدن قوای بدن و عدم کفایت» و در مضمون احساس تقصیر و کوتاهی نیز زیر مضامین «سرزنش کردن خود، عذاب وجدان، شرمندگی، ناامیدی و بیزاری از حرفه» شناسایی گردید. نتیجه‎گیری: پرستاران تازه کار در بدو ورود به بالین بیماران مشکلات بسیاری را تجربه می‌کنند که می‌تواند منجر به بروز آسیب‌های جدی در جسم و روان آنان گردد. بنابراین، توجه به این واکنش‌ها در ارایه راهکارهای کاهش آسیب به پرستاران و مدیران کمک بسزایی می‌نماید.